Σκέφτομαι, άρα υπ-οφέρω

Έχουν δίκαιο οι ψυχολόγοι που λαλούν ότι για τα πλείστα προβλήματα μας (υπαρξιακά, ψυχολογικά, σεξουαλικά, νοητικά) φταιν οι γονείς μας. Τους δικούς μου αγαπώ τους εκτιμώ τους και λατρεύω τους, αλλα δεν παύουν να είναι υπεύθυνοι για τούτο που είμαι σήμερα εγώ.

Γιατί οι γονείς μου, οι επιστήμονες που ζήσαν και ακολουθήσαν μια σπουδή σε ένα καθεστώς που κρυφά και επαναστατικά αμφισβητούσε τα πάντα και τους πάντες και έψαχνε απαντήσεις σε ότι ο κόσμος θεωρούσε δεδομένο (ήταν πολλά underground καταστάσεις, κάποτε σκέφτουμαι το τζιαι λυπούμαι που η δική μας γενιά εν τόσο βολεμένη τζιαι conventional), που τον τζιαιρό που ήμουν μωρό εδιαπαιδαγωγούσαν με για να αναπτύξω critical thinking. Σύμφωνα με τα διδάγματά τους, τίποτε στη ζωή δεν είναι κατ'ανάγκη όπως φαίνεται τζιαι δεν δικαιολογούμαστε να take all as they come. Έχουμε κρίση τζιαι νου να φκάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα.

Το αποτέλεσμα ήταν να ζω πάντα με το "γιατί;" μες το στόμα. Ότι μας εμαθαίναν στο σχολείο, ιστορία θρησκευτικά ελληνικά (γραμματική), όχι τα μαθηματικά γιατί πάντα ήμουν ζόππος, γυμναστική εσήκωνε συζήτηση. Αλλά κανένας δεν εδέχετουν να συζητήσει, γιατί στο σχολείο ότι μας εμαθαίναν ήταν γεγονός (πολλές φορές και ατεκμηρίωτο) που έπρεπε να καταπίνουμε και να δεχούμαστε.

-Ο Θεός έπλασε τη γη σε 7 μέρες (σε τούτο εν ερώτησα 'γιατί',έμαθα που το πάθημα της αρφής μου που στη δευτέρα δημοτικού είπεν της δασκάλας της ότι δεν υπάρχει Θεός και δεν δέχεται να κάμνει θρησκευτικά γιατί η μάμμα μας της μίλησε για τη θεωρεία του Δαρβίνου και καλέσαν τους γονείς στο σχολείο γιατί το παιδί παρουσίαζε "πρόβλημα συμπεριφοράς' - πάλε καλά που δεν ισχυριστήκαν ότι εν δαιμονισμένο!)
-Οι εκθέσεις έχουν πρόλογο, κυρίως μέρος και επίλογο (εγώ που την είχα δει συγγραφέας - Ταραντίνο και ήθελα να τα κάμνω νεκατωμένα, ή να παραλείπω τζιαι κάποια από αυτά μερικές φορές εν εμπόρεσα ποτέ να εκφραστώ δημιουργικά).
-Οι Έλληνες είναι πάντα καλοί και γενναίοι και όποτε 10 αντάρτες με σφεντόνες ενικούσαν ολόκληρο τον στρατό των Μογγόλων ήταν επειδή ήταν τσιάκκοι, και όταν εχάναν ήταν επειδή ένας κακός προδότης με κόκκινη κάπα (κάποιο υποσυνείδητο μύνημα που ήθελαν να περαστεί ίσως;) επρόδωνε τους. Εν εμπορούσαν απλώς να χάνουν γιατί εν είχαν τα πολεμοφόδια; Ή να μεν τους ευνοούσαν τα άστρα τζίνη τη μέρα; Ή σαν γνήσιοι Έλληνες απλώς να πίαν τζιαμέ χωρίς πλάνο και σχέδιο τζιαι απλώς να πολεμήσαν όπως νά'ναι; (ααα ρε Μέγα Αλέξανδρε που εν τζίνα ούλα που δίδασκες....)
-Η ιστορία της Κύπρου ξεκινά το 6.000π.Χ., είχαμε την εποχή του χαλκού (6 σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας της Κύπρου, οι 3.5 εικόνες - το δε βιβλίο Ιστορία της Κύπρου ήταν δεν ήταν 35 σελίδες τζιαι μάλιστα εξεκολλούσαν τζιαι οι κόλλες), διάφορους κατακτητές Λουζινιάν Λεοντόκαρδους Οθωμανούς Κινέζους Αρειανούς Εγγλέζους, έχουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ για την ένωση όπου δεν πεθανε κανένας παρά μόνο οι ήρωες στα φυλακισμένα μνήματα, εβρεθήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως και γιατί με ένα ανεπιθύμητο ανεξάρτητο κράτος και μια κακή πρωία εξημέρωσε η 20η του Ιούλη του 1974. Ε καλά, στο ενδιάμεσο τούτων ούλων εν έγινε κάτι; Πώς που τη Χοιροκίτία ξαφνικά εβρεθήκαμε στον Μινωικό πολιτισμό του Τάφου Των Βασιλέων; Τι έγινε στο μεσοδιάστημα των 2000 χρόνων; Πώς η εκκλησία διατηρήθηκε με τόσους κατακτητές τζιαι μάλιστα με την βοήθεια αυτών έδιωξε όλο τον ανταγωνισμό από την Κύπρο; Πώς ενώ εμάθαμε ότι στα κατεχόμενα έσσιει απλώς τούρτζικο στρατό που ήρτε τζιαι έφκαλε μας πόσσο μας για να κάμει στρατόπεδα τζιαι έναν μοναχικόν πελλόν που εδήλωνεν πρόεδρος των όφτζιερων σπιθκιών μας τζιαι των ρημαγμένων εκκλησιών μας (Ντένκτας) ξαφνικά εβρεθήκαν που το πούποτε μερικές χιλιάδες τουρκοκύπριοι που μάλιστα δηλώνουν διωγμένοι, καταπιεσμένοι και κατατρεγμένοι;
-Τη θάλασσα χρωματίζουμε την μπλε και το χορτάρι πράσινο. Εγώ που ήμουν οπαδός του σουρεαλισμού γιατί έπρεπε να καταπιέζομαι;
-Τα αγόρια παίζουν μάππα και οι κορούες γερμανικό (στη γυμναστική). Αν είσσες τζιαι κανένα πιο προοδευτικό δάσκαλο εμάθθεννες τζιαι λλίο basket. Εμάθεννες τζιαι λλίο στίβο αλλα ήταν πολλά τα ατυχήματα (εσπάζαν πόθκια στα εμπόδια, δόντια στην τάφρο του άλματος εις μήκους, οπότε οι δάσκαλοι ήταν έξτρα επιφυλακτικοί. Ασχολούνταν μόνο με όσους είχαν τη δυνατότητα να παν τζιαι αγώνες). Αλλά σταθερά η μάππα τζιαι το γερμανικό. Αδικία βέβαια για τα αγοροκόριτσα που όνειρο τους ήταν να παίξουν μάππα τζιαι τζίνες, τζιαι για τα λλίο πιο camp αγοράκια που εμισούσαν την μάππα αλλά τι ήταν να κάμουν, να παίζουν με τις κορούες;!

Τζιαι εννοείται τούτος όλος ο προβληματισμός, ο στοχασμός, η απορία, η ανασφάλεια εκάμναν με πολλά δυστυχισμένο μωρό. Τζιαι εν ένα αίπι του το κουβαλώ ως σήμερα. Όλα μπορούν να αμφισφητηθούν, να αναληθούν, να αναθεωρηθούν και να ανατραπούν. Αλλά τούτο εν θέμα για άλλη συζήτηση...

Για τα πιο πάνω και άλλα πολλα ετσακκώνουμουν κάθε 2 μέρες με καθηγητές και δασκάλους. Όι γιατί τους έβρισκα λάθος, αλλά γιατί αγωνίζουμουν για την πιθανότητα πως ΙΣΩΣ, ΚΑΤΙ από ΟΛΑ αυτά να μην ήταν 100% accurate. Και ενώ έβλεπα τους γονείς άλλων μωρών που ερκούνταν στο σχολείο τζιαι εκάμναν καφκά τζιαι εσπάζαν τα ούλα που ετολμήσαν να πειράξουν το μωρό τους (που lets face it των συγκεκριμένων "μωρών" ήταν πολύ το χαλί τους) επερίμενα τζιαι εγώ ΚΑΘΕ φορά τον παπά μου να έρτει να τους βάλει στη θέση τους. Αντίθετα, ο παπάς μου έρκετουν μόνο να ακούσει τα παράπονα τους, να τους πει συγγνώμη έσσετε δίκαιο, θα φροντίσω να μεν σας ξαναδημιουργήσει πρόβλημα, τζιαι εμένα ελάλεν μου "εξαγόραστον καφκα", ie μεν αντιδράς, άστους τζιαμέ να λαώνουνται τζιαι κατάπιε το, κάποτε εννα αποφοιτήσεις τζιαι εσύ τζιαι εννα φύεις που τούτους. Εξαγόρασε στο εξαγόρασε καφκάες τζιμέσα, στο σχολείο έγινα ένας μικρός Richard Branson!!!! Χωρίς τα εκατομμύρια βέβαια!

Και όλα αυτά γιατί έκαμνα ακριβώς ότι με μάθαν οι γονείς μου. Ερωτούσα "γιατί;"




Τζιαι επειδή κάποτε οι ΑΜΑΝ εκφράζουν καλύτερα την κατάσταση απ`ότι η Βανδή.....